Open Map
Close Map
N
Projections and Nav Modes
  • Normal View
  • Fisheye View
  • Architectural View
  • Stereographic View
  • Little Planet View
  • Panini View
Click and Drag / QTVR mode
このパノラマをシェアする
For Non-Commercial Use Only
This panorama can be embedded into a non-commercial site at no charge. 詳しくはこちら
Do you agree to the Terms & Conditions?
For commercial use, 連絡ください
Embed this Panorama
高さ
For Non-Commercial Use Only
For commercial use, 連絡ください
LICENSE MODAL

2 Likes

Aaran Art Gallery Maryam Amini Sep Oct 2012 The Manner Of Silence 02
Tehran
آن چه در اولین نگاه به آثار مریم امینی به چشم می خورد ،جسارت و بی پروائی هنرمندانه او درنشان دادن مناظر بدن انسان وعبور از مرزهائی ست که تابو اند.اوهنرمند ، هنری مادی و جسمانی ست .موضوع مرکزی آثار او جستجوی نشانه های زندگی دربخش های خصوصی اندام هاست .
در کنار آن ، آثار مریم امینی گردشی در دایره هستی اند و چالشی با موضوع هائی مانند: کودکی، ویژگیهای جنسی و جنسیت، اندام برهنه ، اروتیسم و مرگ .موضوع هائی که نگرش سطحی به آن مانع از دیدن پیچیدگی و عمق این آثار میشود. 
موتیف هائی  : بی زمان ، حیرت آور، شوک دهنده، عجیب،  نگران کننده،  مضحک وچند مفهومی و در عین حال فرمال. بسیار عمیق و سخت گیرانه .آثار مریم امینی حسی اند. بدون اینکه آثاری نمادی باشند. احساس تماشاگر را تحریک می کنند بدون اینکه او را به سمت فکرو یا پذیرش از قبل مشخصی هدایت کنند.
او درآثارش تضاد ها را در آرایشی آنارشیستی  حل می کند، و تماشاگر بعد از تحریک وتاثیر شوک اولیه این آثار ، بلافاصله درگیر گفتمان انتقادی آن می شود.آثار مریم امینی بازیگوشانه به نظر می آیند . اما در پشت این بازی ، جدیتی وحشتناک ، تاثیر اتفاقات روزمره و تقابل آنچه فضای عمومی وآنچه فضای شخصی ست نهفته است.
اجزاء اندامها در آثار او کامل نیستند و کاملا" تعریف نمی شوند ، نیروی تخریب بزرگی در پشت آنها نهفته ست.او گاه بدون تمرکز بر ساختار آناتومی ومعماری اندام و یا مرزهای بین نمایش و واقعیت وبدون اجبار در تشخیص اعضاء پیکر انسانی وعبور کامل از خطوط کناری پیکره ها، آنها را به تکه های گوشتی و یا اروتیکی نامشخص تبدیل می کند.
مریم امینی هراسی از سطوح خالی ندارد، وتلاش نمی کند که هر گوشه ای از اثر را به کار گیرد ، اجازه می دهد که نگاه مخاطب در فضای اثر آرامش پیدا کند.ارتباط این هنرمند با رنگ، هم وزن ارتباط اوبا فرم است. در آثار او رنگ بخش جدائی ناپذیر اثر است. دراین آثار رنگ انباشته شده و تزئینی نیست وبرای شکل دادن به اشیاء بکار نمی رود .بلکه به صورت بیانی ویژه از فرم است .
اوموتیف ها  را از دل خط و رنگ می سازد، و با استفاده از پشت زمینه ای از رنگ رقیق که گاه مایعات بدن انسانی را تداعی می کند و کمپوزسیونی که گاه در مرکز اثر متمرکز می شود و گاه بدون تمرکز، در فضای تلاقی درون وبیرون، ارزش های حسی و پدیده های بصری اش را به نمایش می گذارد.هر اتفاقی برای این هنرمند ضربه استتیکی نوینی است.تخریب تعدادی از آثارش هنگام حمل و نقل ، انگیزه ست برای تجربه های جدید و سفر به درون بوم .او در این آثار با دقت یک حراج طرح ها  را می برد و از آنها یک فرم کامل بوجود می آورد وهمراه آن هر اختلال در منشاء تخریب شده اثر را پاک می کند. این هنرمند در آثار جدیدش در پی ایجاد مفهوم دیگری برای گذرگاه فضای پر انرژی جلو و فضای خالی پشت اثر است.
بر سطح بوم که مانند پوست دوم بر چهارچوب استوار است. اشکال بریده شده و پراکنده با ظاهری بدون سیستم و در واقع بسیار دقیق و شاعرانه خلق می شوند.و در کنار آن شی و یا مجسمه ای که در دل بوم قرار دارد.چیدمان گونه گی این آثار تجربه عبور به درون بوم ، ارتباط سنتی ، تماشاگر – اثر را دگرگون می کند، و با تغییر و در هم ریختن پارامترهای عادت شده از درک فضا وعمل نگاه کردن از بیرون به درون واز درون به بیرون بوم، تجربه نوینی برای بیننده بوجود می آورد.
او درآثارش با استفاده از رقت و غلظت و گاه جرم رنگ ها، استفاده از کلاژ و مجسمه و شی و تضاد عناصر شکل گرا و انتزاعی، اندام هائی در هم فشرده و لهیده و گاه سالم و زیبا، استفاده از خطوطی که عامل انرژی در اثرند، جاذبه بافت های اکسپرسیو، در کنار رنگ هائی درخشان وایجاد فضاهائی چند معنائی ، به کلیت ساختار تصویری کم نظیری دست پیدا می کند و برای مخاطب شوق تجربه بصری جدیدی بوجود می آورد.
مریم امینی در آثارش گاه گرایش به واقع گرائی دارد- اندام زنی که کاملا" رئالیستی در وسط تابلو دیده می شود ، سرحیوانی که در بالای اثر است و... - اما در روند بوجود آوردن این آثار، واقعیت تجربه شده شخصی با واقعیت بوجود آمده دراثر به رقابت کشانده می شوند.
اگر چه او دائما" بازگشتی به موتیف ها و موضوعات بنیادی اش دارد، اما آثارش طی این سالها مرتب عمق و گسترش بیشتری یافته اند.او درآثارش فضای اندیشه کردن وسیعی به مخاطب اش عرضه می کند.فضائی که در آن هر کس با تجربه خودش میتواند در آن ساکن شود. 
مریم امینی هنرمندی نامتعارف و منحصر بفردست.
علی نصیر -برلین 
More About Tehran

Overview and HistoryTehran is the capital of Iran and the largest city in the Middle East, with a population of fifteen million people living under the peaks of the Alborz mountain range.Although archaeological evidence places human activity around Tehran back into the years 6000BC, the city was not mentioned in any writings until much later, in the thirteenth century. It's a relatively new city by Iranian standards.But Tehran was a well-known village in the ninth century. It grew rapidly when its neighboring city, Rhages, was destroyed by Mongolian raiders. Many people fled to Tehran.In the seventeenth century Tehran became home to the rulers of the Safavid Dynasty. This is the period when the wall around the city was first constructed. Tehran became the capital of Iran in 1795 and amazingly fast growth followed over the next two hundred years.The recent history of Tehran saw construction of apartment complexes and wide avenues in place of the old Persian gardens, to the detriment of the city's cultural history.The city at present is laid out in two general parts. Northern Tehran is more cosmopolitan and expensive, southern Tehran is cheaper and gets the name "downtown."Getting ThereMehrabad airport is the original one which is currently in the process of being replaced by Imam Khomeini International Airport. The new one is farther away from the city but it now receives all the international traffic, so allow an extra hour to get there or back.TransportationTehran driving can be a wild free-for-all like some South American cities, so get ready for shared taxis, confusing bus routes and a brand new shiny metro system to make it all better. To be fair, there is a great highway system here.The metro has four lines, tickets cost 2000IR, and they have segregated cars. The women-only carriages are the last two at the end, FYI.Taxis come in two flavors, shared and private. Private taxis are more expensive but easier to manage for the visiting traveler. Tehran has a mean rush hour starting at seven AM and lasting until 8PM in its evening version. Solution? Motorcycle taxis! They cut through the traffic and any spare nerves you might have left.People and CultureMore than sixty percent of Tehranis were born outside of the city, making it as ethnically and linguistically diverse as the country itself. Tehran is the most secular and liberal city in Iran and as such it attracts students from all over the country.Things to do, RecommendationsTake the metro to the Tehran Bazaar at the stop "Panzda Gordad". There you can find anything and everything -- shoes, clothes, food, gold, machines and more. Just for the sight of it alone you should take a trip there.If you like being outside, go to Darband and drink tea in a traditional setting. Tehranis love a good picnic and there are plenty of parks to enjoy. Try Mellat park on a friday (fridays are public holidays), or maybe Park Daneshjou, Saaii or Jamshidieh.Remember to go upstairs and have a look around, always always always! The Azadi Tower should fit the bill; it was constructed to commemorate the 2500th anniversary of the Persian Empire.Tehran is also full of museums such as:the Contemporary Art Museumthe Abghine Musuem (glass works)the 19th century Golestan Royal Palace museumthe museum of carpets (!!!)Reza Abbasi Museum of extraordinary miniaturesand most stunning of all,the Crown Jewels Museum which holds the largest pink diamond in the world and many other jaw-dropping jewels.Text by Steve Smith.


It looks like you’re creating an order.
If you have any questions before you checkout, just let us know at info@360cities.net and we’ll get right back to you.